.δ.
 
 

.ΠΝΕΥΜ.ΛΟΓΟΙ - ΟΜΙΛΙΕΣ

 

 
ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΤΟΥ π.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΛΕΠΟΥΡΗ
(25/1/2004).

Μακαριώτατε πάτερ και δέσποτα, Αρχιεπίσκοπε Αθήνων και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλε.
Πανοσιολογιώτατε άγιε Καθηγούμενε της ιεράς των Ασωμάτων Μονής Πετράκη κ. Ιάκωβε.
Σεβαστοί πατέρες, ευλογημένε του κυρίου Λαέ.

Αυτή την αγία και μεγάλη ώρα της επ’ εμέ καθόδου του αγίου Πνεύματος, δοξολογώ τον Πανοικτίρμονα Κύριο που παρέβλεψε την ευτέλεια μου και το πλήθος των ανομημάτων και αδυναμιών μου και με αξιώνει να καταστώ διάκονος της αγίας Εκκλησίας του.
Από μικρό παιδί, τον Κύριο μας και την Εκκλησία του αγάπησα, και θέλησα να ζήσω μέσα στη μοσχοθυμιατισμένη ατμόσφαιρα της χάριτος του. Αγάπησα «παραρίπεισθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών». Οι δύο ενορίες, οι λοιποί ναοί και τα μοναστήρια της Κερατέας, της ιδιαίτερης πατρίδας μου, ήταν τα καταφύγια μου, μόνιμη απασχόληση μου η διακονία των ιερέων και η συναναστροφή των μοναχών, ακόμα και οι άλλες μου ασχολίες – όπως η αγιογραφία – λειτουργικό χαρακτήρα είχαν.
Ο Κύριος μου έστειλε ανθρώπους του, που ήταν και είναι τύπος και υπόδειγμα παρακλήσεως, για να χειραγωγήσουν στην πνευματική ζωή και την οδό της ευσεβείας. Δεν με ανέπαυσε η κοσμική ζωή και μου έδειξε την αγγελική πολιτεία του μοναχισμού, τοποθετώντας με στην αγγελοφρούρητο Μονή Πετράκη. Δείλιασα και μου φώναξε όπως στον Θωμά «μη γίνου άπιστος αλλά πιστός» Πόθησα την ιερωσύνη και σήμερα μου ανοίγει διάπλατα τα Άγια των Αγίων.
Τον πρώτο ζήλο και την πρώτη φλόγα αναλογιζόμενος δειλιάζω και τρέμω, γιατι βρίσκω τον εαυτό μου ελλιπή, αλλ’ όμως «ευλογητός ο Θεός» τον οποίον ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας υπέρ των φανερών και αφανών ευεργεσιών των εις εμέ γεγενημένων. Ευχαριστώ επίσης την Κυρία Θεοτόκο και τους αγίους προστάτες μου Γεώργιο Τροπαιοφόρο, Αρσένιο Καππαδόκη, Άννα την Προμήτορα, Χαράλαμπο τον Θαυματουργό, τους αγίους Αγγέλους και τον σήμερα τιμώμενο Γρηγόριο τον Θεολόγο.
Θέλω Μακαριώτατε αυτή τη στιγμή να ευχαριστήσω πολλούς, άλλ’ όμως η λέξη ευχαριστώ αφ’ ενός μου φαίνεται μικρή και λίγη, αφ’ ετέρου το μοναχικό ράσο και το διακονικό στιχάριο που φορώ μου υπενθυμίζουν την κατεξοχήν αποστολή μου που είναι η προσευχή, και ως εκ τούτου:
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των γονέων μου Σταματίου και Ελένης, της σχεδόν αιωνόβιας γιαγιάς μου Φωτεινής και των αγαπημένων μου αδελφών μου Φωτεινής και Νικολάου και των τεσσάρων ευλογημένων παιδιών τους.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των σήμερα σωματικώς απόντων αγίων αρχιερέων: του βαρέως ασθενούντος γέροντος Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κυρίου Αγαθονίκου και του Γλυφάδας Παύλου, ο οποίος ως ηγούμενος της Μονής Πετράκη με δέχτηκε ως δόκιμο μοναχό και μου ανέθεσε το ιστορικό Μετόχιο του αγίου Χαραλάμπους Κερατέας.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός του πνευματικού μου πατρός αρχιμ. Νεκταρίου Βιτάλη για την αγάπη και την υπομονή του να με δέχεται στο πετραχήλι του όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και των παλαιότερων μου πνευματικών Σπυρίδωνος και Ιγνατίου των ιερομονάχων.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Ιακώβου Μπιζαούρτη, καθηγουμένου της ιεράς Μονής Πετράκη για την αγάπη και καλοσύνη του προς εμέ, καθώς και των λοιπών πατέρων της Μονής μας.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των ιερέων της πόλεως μου Κερατέας που στάθηκαν δίπλα μου και με βοήθησαν.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός του Ιωάννου ιερέως και Σοφίας πρεσβυτέρας οίκου, χάρις και έλεος έλθη επ’ αυτών.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός όλων των αδελφών που ήσαν πραγματικό στήριγμα στις δύσκολες στιγμές μου, ως και των διδασκάλων μου, δώη αυτοίς Κύριος ο Θεός κατά την καρδίας αυτών.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των μισούντων και αγαπώντων με και δι’ ευχών των είθε να σωθώ.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των ευλαβών και φιλόξενων ιερέων της ενορίας ταύτης και ειδικά του πατρός Ηλία Ρότσου, ο οποίος - ευδοκία Θεού – πριν από αρκετά χρόνια, στην αρχή της πορείας μου με λίγα απλά λόγια με προσγείωσε και μου φανέρωσε τι είναι πραγματικά η ιερωσύνη και η Εκκλησία.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός πάντων των συνελθόντων εις την ιεράν μυσταγωγίαν ταύτην.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Γεωργίου, Γεωργίου, Ευθυμίας και Σπυρίδωνος.
• Μνησθείη Κύριος ο Θεός των μακαριστών Σταματίου, Ευαγγέλου και Κωνσταντίνου των ιερέων και Μηνά μοναχού.
• Της αρχιεροσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός Μακαριώτατε δέσποτα, για την εισαγωγή μου εις την της διακονίας λειτουργίαν.
Εύχεσθε να με αναδείξει ο Κύριος άξιον υπηρέτη του αγίου Θυσιαστηρίου του. Εύχεσθε να αξιωθούμε όλοι μαζί να απολαύσουμε τον παράδεισο και συλλειτουργούμε συν τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι εις αιώνας αιώνων. Αμήν.