ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ π.ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓ.ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ. (11/1/2004).

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Μεγάλη η σημερινή ημέρα για την Ελάχιστότητά μου την στιγμή που ένα όνειρο ζωής γίνεται πραγματικότητα, και καλούμαι από τον Άγιο Θεό να υπηρετήσω την Αγία Εκκλησία σε μια πραγματικά δύσκολη περίοδο όπου πολλά αμφισβητούνται και αντιμετωπίζονται ποικιλοτρόπως από την κοινωνία.
Βρίσκομαι μπροστά στην μέγιστη στιγμή όπου σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο θα φορέσω την πανοπλία του Χριστού με υπέρτατο και μοναδικό στόχο να αποκρούω και να νικώ το κακό ώστε να προσφέρω στους συνανθρώπους μου, όλα αυτά που περιμένουν από εμένα και το Ιερατικό σχήμα μου. Όπως δεν μπορεί Μακαριώτατε ο συνάδελφος Ιατρός να θεραπεύσει ριζικά την εκάστοτε ασθένεια εάν πρώτα δεν κερδίσει την εμπιστοσύνη του ασθενή του, έτσι και ο πνευματικός ρόλος μου πρέπει να παράγει πνεύμα σοφίας και πολιτισμού με πρωταρχικό στόχο τον εξανθρωπισμό της κοινωνικής και προσωπικής ζωής του ανθρώπου και την βαθύτερη ένταξη αυτού στην εκκλησιαστική και λατρευτική σύναξη της Ορθοδόξου παράδοσής μας με άμεσο στόχο την πνευματικήν ανάταση και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης αυτού προς τον Άγιον και ευλογημένο θεσμό της Ιεροσύνης.
Βαθύτατα διακατεχόμενος επίσης από το όμορφο συναίσθημα της εν Χριστώ ομολογίας και συγκίνησης, και αναλογιζόμενος σφόδρα τόσο τις ευθύνες που απορρέουν από μια τέτοια απόφαση, και έχοντας βαθιά συναίσθηση των ρόλων και των υποχρεώσεων των οποίων το κύρος οφείλω να ακολουθήσω πιστά, να τηρήσω αλλά και να πειθαρχήσω. Ομοίως, θα ήθελα να Σας υποσχεθώ Πάτερ και Δέσποτα τον Πνευματικό μου Πατέρα και καθοδηγητή, ότι Θα αφιερώσω ολοκληρωτικά την καρδιά και την ψυχή μου στον Θεόν, αγωνιζόμενος με όλες μου τις δυνάμεις για την ανύψωση και προαγωγή του κύρους και της αξιοπρέπειας της εν Χριστώ Εκκλησίας μας. Βαριές και βαθιές κληρονομιές τις οποίες και θα τιμήσω μέχρι και το τέλος της ζωής μου.
Μεγαλώνοντας κι εγώ στο περιβάλλον της χριστιανικής πίστης, Ορθοδόξου διδαχής και κατάνυξης πολύ γρήγορα αισθάνθηκα και προσέγγισα την πνευματική σπουδαιότητα αλλά και μοναδικότητα της ορθόδοξου πίστης μας, αντιλαμβανόμενος το μεγαλείο της μοναδικότητας αυτής για τη ψυχική σωτηρία και τη πνευματική ανάταση του ανθρώπου, μια μοναδικότητα της οποίας η εφαρμογή είναι ικανή να οδηγήσει την ανθρώπινη φύση στην ενωσή της με τον Δημιουργό της επιτυγχάνοντας έτσι την πραγματική λύτρωση της από την φθορά του κακού και της αμαρτίας.
Από μικρό παιδί ξεκαθάρισα μέσα μου την μοναδική Αλήθεια, ότι ο Θεός μας είναι ο Παντοκράτορας, ‘’ο πανταχού παρόν’’ όπως η Αγαπημένη μου Γιαγιά συνήθιζε να μου λέει, είναι εκείνος από τον οποίον εξαρτάται όλη μας η ζωή. Είναι Αυτός που γεμίζει τις ψυχές μας με την ελπίδα, είναι ακόμη Εκείνος ο οποίος παρακολουθεί και ενισχύει ολόκληρη την ζωήν μας, η οποία ζώντας μέσα από τα μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας ενώνεται με τον Χριστό και οδηγείται στην Θέωση.
Όλες αυτές οι αλήθειες με τις οποίες μεγάλωσα έμειναν ζωντανές και αυτούσιες στην καρδιά και την ψυχή μου δίδοντάς μου την δύναμη να αντιμετωπίσω τους χαλεπούς καιρούς και τις δεινές στιγμές που η ελαχιστότητά μου Μακαριώτατε βρέθηκε στο παρελθόν πολλάκις.
Ο θάνατος της αγαπημένης μου μητέρας από την επάρατο νόσο, καθώς και τα πάμπολλα χτυπήματα από τα οποία η αγαπημένη μου οικογένεια και εγώ προσωπικά χτυπηθήκαμε και δεχθήκαμε καρτερικά, λειτούργησαν σαν βιταμίνες πνευματικές, οι οποίες όχι μόνον βοήθησαν στην διατήρηση της θρησκευτικής μου πίστης, αλλά και ενδυνάμωσαν την αγάπη μου για τον Θεόν, αναζωπυρώνοντας στα βάθη της ψυχής μου την μεγάλη μου λαχτάραν να υπηρετήσω Αυτόν, μέσω του Ευλογημένου λειτουργήματος της Ιεροσύνης.
Οι σπουδές μου στον χώρο της Ιατρικής και της Θεολογίας αργότερα, εκτός το ότι αποτέλεσαν μια πλούσια πηγή γνώσης και θεωρητικής κατάρτισης, από την άλλη πλευρά, η καθημερινή μου επαφή με έναν μεγάλο αριθμό ασθενών στο πρόσωπο των οποίων ο πόνος και η θλίψη ήταν η κυρίαρχη έκφραση, ευαισθητοποίησαν ακόμη πιο πολύ την καθημερινή μου συλλογιστική, προκαλώντας τον θαυμασμό και την βαθύτερη ευγνωμοσύνη μου για το πολύτιμο Δώρο το οποίο τόσο πλουσιοπάροχα, και γενναιόδωρα έδωσε ο Θεός στον αγαπημένο του δημιούργημα, τον άνθρωπο, και που λέγεται Υγεία και Ζωή κατ’ επέκταση.
Ο ολομέτωπος αγώνας τον οποίον αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι κατέβαλλαν καθημερινά για να αποκτήσουν την υγειά τους και να κρατηθούν στην ζωή, ψάχνοντας απεγνωσμένα για την πολύτιμη βοήθεια της Αγίας Δύναμης, ελπίζοντας και παρακαλώντας τον Άγιον Θεόν για το πολυπόθητο θαύμα, επέδρασε καταλυτικά στην φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης μου Μακαριώτατε πάτερ και Δέσποτα, ωριμάζοντας την πνευματικήν μου επιθυμίαν για την εν Χριστώ υπηρεσία και προσφορά μέσα από το Ιερό Λειτούργημα της Ιεροσύνης. Ένα λειτούργημα όπου σε συνδυασμό με την μοναδικότητα της Ορθοδόξου πίστης μας μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα πνευματικά αγαθά, με τα οποία η ταλαιπωρημένη ανθρώπινη ύπαρξης μπορεί να ανακουφιστεί και να ειρηνεύσει πνευματικά και ψυχικά, γεγονός το οποίο της επιτρέπει να αποκτήσει τα θεια χαρίσματα της πνευματικής αρετής τα οποία θα ενθαρρύνουν τον δύσκολο αγώνα της.
Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου, παρατηρώ και νιώθω ότι η ύπαρξη και η εγκατάσταση της εσωτερικής φλόγας και επιθυμίας από την οποίαν και διακατεχόμουν από τα πολύ μικρά μου χρόνια να γίνεται ακόμη πιο ισχυρή και πιο αποφασιστική.
Η επιθυμία αυτή απέκτησε μια χαρακτηριστική δυναμική και ουσία πριν από αρκετά χρόνια όταν είχα την χαρά να Σας γνωρίσω από κοντά. Παρατηρώντας και προσέχοντας την δύσκολη πορεία Σας Μακαριώτατε, αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος για το πρόσωπο Σας όχι μόνο για τις προοδευτικές αντιλήψεις Σας και το γεμάτο περιεχόμενο, ουσία και νόημα έργο Σας, αλλά και για την ανάταση και την νέα δυναμική παρουσία την οποία και προσδίδετε στην Ορθόδοξον Εκκλησίαν της οποίας ο ρόλος αλλά και η σπουδαιότητα για τον Ελληνισμό είναι Μέγιστος .
Σήμερα στα 32 μου χρόνια αισθάνομαι ιδιαίτερα Ευτυχής που Ο Άγιος Θεός εισάκουσε τις προσευχές μου και μου δίδει την δυνατότητα να νιώσω την ίδια χαρά που ένοιωσαν Ευλογημένοι πατέρες της Εκκλησίας μας όπως ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Μέγας Βασίλειος, και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω τους γονείς μου, Νικόλαο και Αγγελική, δια την καλλιέργειαν και την παιδείαν που αξιοπρεπώς αλλά και προθύμως εν Χριστώ μου έδωσαν απο τα μικρά ακόμη βήματά μου, κάνοντάς με να αγαπήσω τον Χριστόν και την Εκκλησίαν μας πραγματικά και ουσιαστικά. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως την κοιμηθείσα μητέρα μου,που είμαι σίγουρος ότι θα χαίρεται κι αυτή μαζί μου, η οποία παρόλα το μεγάλο πρόβλημα υγείας το οποίο είχε και με το οποίο ζούσε καθημερινά, αγωνίστηκε και μεγάλωσε εμένα και τον αδερφό μου με αρχές και χριστιανική σύνεση ώστε σήμερα να αισθάνομαι υπερήφανος για την καταγωγή αλλά και την πρόοδο μου ως άνθρωπος και ως Χριστιανός.
Θέλω Επίσης να εκφράσω την μεγάλη μου Αγάπη, τον Βαθύτατον Σεβασμόν συνοδευόμενα με την Αιώνια ευγνωμοσύνην μου, στην Γιαγιά μου Σπυριδούλα, και τον Παππού μου Χρήστο για την αγάπην τους και την φροντίδα τους που παρέχουν όλα αυτά τά χρόνια και εύχομαι ο Άγιος Θεός να τους δίδει μακρότητα ημερών, ειρηνικά και ευλογημένα γηρατειά με κάθε ευλογία.
Ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που με στήριξαν σε δύσκολες ώρες όπως την οικογένεια Αντρέου και Γαλάτειας Πασχάλη, στο Ξενοδοχείο των οποίων δούλευα ως φοιτητής για 6 χρόνια κατά την διάρκεια των σπουδών μου στην Αγγλία οι οποίοι με αγκάλιασαν όπως οι γονείς μου, ενισχύοντας την καλήν μου πορεία.
Ευχαριστώ τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Πατέρα Θεωνά Μπακάλη για την μεγάλη του Αγάπη και πνευματική φροντίδα που έδειξε εις το πρόσωπο μου όλα αυτά τα χρόνια καθώς επίσης θα επιθυμούσα να ευχαριστήσω θερμά τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ναζιανζού κ. Θεοδώρητο για την Πατρική του ομοίως βοήθεια και αγάπη η πατρικότητα και η πνευματική καθοδήγηση του οποίου ενίσχυσαν την υλοποίηση της επιθυμίας μου αυτής.
Ευχαριστώ τον πρόεδρο της Αρχιεπισκοπικής Επιτροπής θυατείρων κ.κ Νικόλαο Χάρη μετά της μητρός Αυτού Ελένης για την πραγματικά αξιόλογον αλλά και την μεγάλη τους αγάπη καθώς επίσης την ολοκληρωμένη και εις βάθος βοήθειαν την οποίαν μου παρείχαν κατά την διάρκεια των σπουδών μου στην Αγγλία.
Ευχαριστώ τον Πανιερώτατον Μητροπολίτην Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιον για την πατρικήν του αγάπη και αφοσίωση, για την πνευματική του καθοδήγηση αλλά και την εμπιστοσύνη που επέδειξε εις το πρόσωπό μου, και του εύχομαι εκ βάθους καρδίας καλή πορεία, και πνευματική ειρήνη στην δύσκολη μητρόπολη την οποία και υπηρετεί ευχόμενος ο Άγιος Θεός να στείλει την πολυπόθητη λευτεριά της Κύπρου, και την επιστροφή των ανθρώπων στα σπίτια τους και την πατρογονική γη των Προγόνων τους.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον πρωτοσύγελλον της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Πρωτοπρεσβύτερο Θωμά Συνοδινό δια την μέγιστην αγάπη, βοήθεια και πνευματική καθοδήγηση που μου έδειξε όλο αυτό το διάστημα και εύχομαι ο πανάγαθος Θεός να του δίδει πάντα υγεία, δύναμη και ευλογία στο δύσκολο έργο του.
Τους πατέρες της Ιεράς Μονής Πετράκη εις την οποίαν και ανήκω ως μοναχός, το ηγουμενοσυμβούλιο αυτής, και ιδιαιτέρως τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη και Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής πατερα Ιάκωβον Μπιζαούρτην όχι μόνο δια την αγάπη του αλλά και για την εμπιστοσύνην που δείχνει προς το προσωπόν μου, η συμβολή και η κουρά του οποίου λειτούργησε και λειτουργεί ως πατρική προστασία, και ενδυνάμωμα πνευματικό υποσχόμενος ότι θα βρίσκομαι κοντά του και θα κάνω ότι το καλύτερο δια να τιμήσω την εμπιστοσύνην και αγάπην του αυτή.
Τέλος τις Θερμές ευχαριστίες μου στον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Πατέρα Νικόλαο Χατζηνικολάου Πρόεδρο της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος δια την αγάπην του και εύχομαι ο Άγιος Θεός να ευλογήσει την συνεργασίαν μας στον χώρο της Βιοηθικής Επιστήμης στην οποία και επιθυμώ να προσφέρω την μερίδα που μου αναλογεί σε συνεργασία και υπακοή πάντοτε με την Αγιότητά Σας Μακαριώτατε.
Ιδού, Μακαριώτατε Δέσποτα η ώρα μου να ενταχθώ στο πλήρωμα της Άγιας Εκκλησίας μας. Ακολουθώντας το παράδειγμα θεοφώτιστων ανθρώπων και αισθανόμενος αυτούς να περιμένουν την ελάχιστοτητά μου στους κόλπους της Εκκλησίας μας, είμαι έτοιμος να αφήσω την ψυχή και την καρδιά μου σε αυτούς και να ζητήσω από την Αγια Ειρήνη στον ναό της οποίας και θα λάβω την Θεία Εντολή τον Άγιο Θεοδόσιο τον Κοινοβιάρχη, το τιμημένο όνομα του οποίου φέρω, και την μνήμη του οποίου σήμερα η εκκλησία μας τιμά, μαζί με την Μητέρα του Κυρίου μας να βρίσκονται δίπλα μου, να με στηρίζουν να με ευλογούν και να αγιάζουν τα βήματα μου στον Ιερό χώρο της του Χριστού Εκκλησίας μας.
Να ζητήσω από την μητέρα μου που βρίσκεται στους ουρανούς που με βλέπει αυτήν την ώρα, να παρακαλέσει την Παναγιά μου η οποία στάθηκε δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια να με στηρίζει πνευματικά και ηθικά, να με κρατήσει καλόν άνθρωπο και καλόν ιερωμένο, ώστε όταν κάποια στιγμή τους συναντήσω να αισθάνομαι περήφανος αλλά και χαρούμενος για το έργο και την ιερατική Διακονία μου στον χώρο της Εκκλησίας.
Ιδού Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα ο δούλος του Θεού στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του, έτοιμος να έρθει στα Άγια των Αγίων και να λάβει την πολυπόθητη αλλά και Αγιότατη ευχή της Χειροτονίας από την Μακαριώτητα Σας, την οποίαν θα τιμώ πάντα με αγάπη και αφοσίωση σε κάθε βήμα της Ιερατικής ζωής μου.
Δεηθείτε Μακαριώτατε να βρίσκομαι πάντα κοντά στα λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου ’’το ετοίμους είναι προς το Ευαγγέλιον’’, και να ευλογεί ο Άγιος Θεός τα βήματα μου ώστε να εφαρμόζω αυτά τα οποία το Ευαγγέλιον και ο Χριστός διδάσκουν ως έργα πίστεως, έργα αγαθά, έργα σοφίας και παρακαλέστε στις προσευχές Σας να είναι πάντα η ψυχή μου ‘’διάπυρος προς τας εντολάς του Θεού’. Να υπάρχει μέσα στην ψυχή μου αυτός ο διακαής πόθος για τα ‘’Περί Θεία’’ και να ακολουθώ τα λόγια του Μ.Βασιλείου ως ο ‘’σφρίγων προς τας πράξεις της ευσεβείας και ο ακμάζων προς πάσαν ευτονίαν αγαθών έργων’’.
Ο ιερός Χρυσόστομος είχε πει. Μην στέκεσαι μακριά από την Εκκλησία, τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από αυτήν. Η ελπίδα σου, η σωτηρίαν σου, και το καταφύγιον σου είναι η Εκκλησία. Αυτή είναι πιο ψηλά από τον ουρανόν και πιο πλατιά από την γην. Είναι η ίδια μας η ζωή. Είναι το νερό που δεν στερεύει. Είμαστε Εμείς. Ο Χριστός. Είμαστε όλοι.
Προσευχηθείτε για τον Πνευματικό Σας Παιδί που σήμερα εντάσσεται στον Ιερό και Πάνσεπτο κλήρο του Θεού να είναι υγιής, χαρούμενος, και συνετός, και έτοιμος στο πέρασμα του χρόνου να αναφωνήσει με μεγάλη χαρά και δέος στον κοινόν μας Πατέρα και Θεόν ότι ‘’το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω’’ ίνα καταντήσω εις την Αγάπην του και εις την Βασιλείαν την επουράνιον. ΑΜΗΝ.