.δ.
 
 


 
 
 
 
 
 
 



 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 


Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ-ΠΕΤΡΑΚΗ

α) ως κοινωνικός αρωγός
      β) ως πνευματικό κέντρο
              γ) ως μέγας ευεργέτης του Κράτους


Σύμφωνα με τεκμηριωμένες πληροφορίες, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η παράλληλη άσκηση και του ιατρικού λειτουργήματος είχε γίνει παράδοση για τους κληρικούς (Ηγουμενικά) μέλη της οικογένειας των Πετράκη και είναι επιβεβαιωμένη η πληροφορία ότι υπήρξε εκ μέρους τους μεγίστης σπουδαιότητας, προσφορά ιατροφαρμακευτικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών στους πάσχοντες Αθηναίους καθώς και σε κατοίκους γειτονικών περιοχών, κάτι πού αφ' ενός συνέβαλε στην αύξηση και διάδοση της εκτίμησης του σεβασμού των κατοίκων προς τα πρόσωπα των Ηγουμένων, αφ' ετέρου στην αύξηση των οικονομικών πόρων της Ι. Μονής, παρ' ότι κατά κανόνα και βάσει πάγιας αρχής οι ιατρικές υπηρεσίες προς τους κατοίκους εκ μέρους των Ηγουμένων παρήχοντο δωρεάν.

Με δικές τους δαπάνες (και όχι από δωρεές) η Ι. Μονή Ασωμάτων-Πετράκη απέκτησε τεράστια περιουσία, κυρίως οικοπεδικές εκτάσεις εντός της Αττικής. Όταν κάποια στιγμή η περιουσία αυτή κινδύνευσε να αρπαγεί, ο τότε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονύσιος (περί τα τέλη του 18ου αιώνα) κατόρθωσε να αποσπάσει εκ μέρους των Οθωμανών έγγραφο, το οποίο χαρακτήριζε ως " βάκφι " (βακούφικο) ολόκληρη την μοναστηριακή περιουσία και επίσης να τεθεί ο χαρακτηρισμός αυτός υπό την προστασία της Σουλτάνας, ήτοι ένα πολύ ακριβοπληρωμένο " προνόμιο " για την Ι. Μονή, αλλά το οποίο συνεπάγεται την απαλλαγή από την καταδυνάστευση της Ι. Μονης Ασωμάτων-Πετράκη από τον Τούρκο Διοικητή των Αθηνών (απαλλαγή από αυθαιρέτους και δυσβάστακτους φόρους-" δοσίματα "-και άλλες ενοχλήσεις). 
Η αδελφότητα της Μονής συντηρούνταν από δικούς της πόρους και συνάμα συντηρούσε και προσέφερε βοήθεια σε πολλούς αναξιοπαθούντες συμπολίτες χάρη στη μεγάλη μοναστηριακή περιουσία, η οποία απεκτήθη με αγορές κτημάτων από Τούρκους κυρίως και διαφυλάχθηκε με προσωπικές θυσίες της αδελφότητας της Ι. Μονής και ιδιαιτέρως με τη σθεναρή αντίσταση των Ηγουμένων της Ι. Μονής έναντι της εξουθενωτικής τακτικής των τοπικών Τούρκων Διοικητών.




Η Ι. Μονή Ασωμάτων-Πετράκη ως Πνευματικό Κέντρο και κοινωνικός αρωγός σε δύσκολους καιρούς.

Όπως ήδη προαναφέρθηκε υπήρχε ευρύτατη κοινωνική αναγνώριση από τους κατοίκους των Αθηνών και τωνγειτονικών περιοχών για την προσφορά των Ηγουμένων της οικογενείας των Πετράκηδων, καθώς παράλληλα με το λειτούργημά τους ως κληρικοί ασκούσαν ορισμένοι από αυτούς και το λειτούργημα του ιατρού, δωρεάν.
Σημαντικές πληροφορίες για την πνευματική και κοινωνική προσφορά της Ι. Μονής των Ασωμάτων και των Ηγουμένων της προέρχονται από Σιγίλιο του 1807 επί Πατριαρχείας Γρηγορίου του Ε΄. Από το πατριαρχικό αυτό επίσημο έγγραφο πληροφορούμεθα ότι Ηγούμενος της Ι. Μονής Ασωμάτων ήταν τότε ο εκ της οικογενείας των Πετράκηδων ιερομόναχος Διονύσιος ο οποίος διέθετε εξαιρετικά προσόντα και ικανότητες, " ανήρ φιλόκαλος, φιλόμουσός τε και φιλόπατρις, θείου ζήλου εμφορηθείς, ηβουλήθη ανακτήσασθαι και επιστήσαι την πάλαι ακμάσασαν κοινήν των ελληνικών μαθημάτων σχολή του μακαρίτου Ιωάννου Ντέκα, επί κοινή ωφελεία ".
Ο Ηγούμενος της Ι. Μονής ανέλαβε την υποχρέωση να πληρώνει τον εκ πεντακοσίων γροσίων ετήσιο μισθό του Σχολάρχη της εν λόγω Σχολής, καθώς και την καθ' όλο το έτος σίτιση αυτού και ενός ορισμένου αριθμού απόρων μαθητών. Δια του Σιγιλίου αυτού ο Ηγούμενος ορίζεται Προστάτης και Έφορος της Σχολής.

Η Ι. Μονή Ασωμάτων συνεργάσθηκε και με την εταιρεία Φιλόμουσων στην Αθήνα. Η εταιρεία αυτή κάλεσε το 1814 τον αρχιμανδρίτη Διονύσιο Πύρρο τον Θετταλό να διδάξει στη Σχολή. Στην εκ χιλίων Κολλωνάτων ετήσια αμοιβή του συμμετείχε και συνεισέφερε και η Ι. Μονή Ασωμάτων με τη συμφωνία ότι ο ίδιος αυτός διδάσκαλος, μαζί με τα άλλα μαθήματα θα διδάσκει στους ανεψιούς του Ηγουμένου Διονυσίου και μαθήματα ιατρικής, προκειμένου να υπάρχει συνέχεια της παράδοσης αυτής στην οικογένεια των Πετράκηδων.Στελέχη της Ι. Μονής Ασωμάτων (Κληρικοί και Μοναχοί) ανέπτυξαν σημαντική δραστηριότητα κατά την Ελληνική Επανάσταση και μετά από αυτή έως και στις μέρες μας και ανεδείχθησαν στελέχη της Εκκλησίας.