IΑ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας. (Ματθ. Ιη’ 23-35)

Φιλανθρωπία (Κυρίου) και σκληροκαρδία (Δούλου) (Απόδοση στη Νεοελληνική)

<<Η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει μ' σαν άνθρωπο βασιλιά, πού θέλησε να λογαριασθεί με τους ανθρώπους πού δούλευαν στην περιουσία του. Και όταν άρχισε να λογαριάζεται, του έφεραν έναν πού χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δε αυτός δεν ήταν σε θέση να εξοφλήσει, ο κύριος διέταξε να πουληθεί αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε για να εξοφληθεί το χρέος. Τότε έπεσε ο δούλος στα πόδια του κυρίου του και του έλεγε: Κύριε, κάνε υπομονή και όλα θα σου τα εξοφλήσω. Ο Κύριος εκείνου του δούλου τον λυπήθηκε, τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το χρέος. Αυτός ο δούλος μόλις έλαβε χάρη και βγήκε από το βασιλιά, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, πού του χρωστούσε εκατό δηνάρια· τον έπιασε λοιπόν από τον λαιμό και του έλεγε: «Δός μου όσα μου χρωστάς». Και ο σύνδουλός του έπεσε στα πόδια, τον παρακαλούσε και του έλεγε: «Κάμε υπομονή και θα σε ξοφλήσω». Αυτός όμως δεν ήθελε, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να του ξοφλήσει το χρέος. Όταν τον είδαν οι σύνδουλοί του, καταλυπήθηκαν και πήγαν κι εξήγησαν στον κύριο τους όσα έγιναν. Τότε τον κάλεσε ο κύριος και του λέγει: «Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σου το χάρισα, επειδή με παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε και συ να λυπηθείς τον σύνδουλό σου, καθώς και εγώ σε λυπήθηκα; Οργίσθηκε ο κύριος του και τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να του ξοφλήσει ολόκληρο το χρέος. Έτσι θα κάμει σε σας ο επουράνιος Πατέρας μου, αν δεν συγχωρείτε ο καθένας στον αδελφό του μέσα από την καρδιά σας τα παραπτώματα τους.>>

Το παραπάνω ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι η γνωστή παραβολή των μυρίων ταλάντων που είπε ο Χριστός. Σύμφωνα με την παραβολή ο δούλος ζήτησε τη μακροθυμία του κυρίου του για την τακτοποίηση του χρέους των μυρίων ταλάντων και ο άρχοντας τον ευσπλαχνίσθηκε και του χάρισε τα μύρια τάλαντα που του χρωστούσε. Όμως στην συνέχεια ο δούλος αυτός σε παράκληση άλλου οφειλέτου, όχι μόνον δεν χάρισε στον σύνδουλό του το ευτελέστερο ποσό των εκατό δηναρίων, αλλά φάνηκε βάναυσος και φυλάκισε για λίγα δηνάρια τον συνάδελφό του, με αποτέλεσμα το αφεντικό του να τον επιτιμήσει και να τον ξαναφυλακίσει.
Αυτή η παραβολή φανερώνει την φιλανθρωπία του Θεού απέναντί μας, αλλά και την σκληροκαρδία που δείχνουμε εμείς στους συνανθρώπους μας. Βλέπουμε τον Κύριο να διδάσκει τη μακροθυμία και τη συγνώμη προς τους συνανθρώπους μας.
Ο άνθρωπος πρέπει να ευεργετεί τους εχθρούς του και να προσεύχεται γι' αυτούς σύμφωνα με τα λόγια της Γραφής, «εάν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν, τούτο γαρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού». Η μακροθυμία είναι δείγμα γενναιότητας και ηρωισμού. Στο χριστιανισμό έχουμε πνευματικούς αγωνιστές που ο ηρωισμός τους δεν περιορίστηκε μόνο στο ότι υπέμειναν το μαρτύριο, αλλά και στο ότι συγχώρησαν τους εχθρούς και διώκτες τους. Έτσι αναδείχτηκαν άνθρωποι ανώτεροι και πολίτες της βασιλείας των ουρανών. Το παράδειγμά τους αυτό διδάσκει και τους σύγχρονους χριστιανούς να είναι μεγαλόκαρδοι, και να συγχωρούν τους συνανθρώπους τους οι οποίοι τους έβλαψαν και τους πίκραναν.
Δε ζούμε μέσα σε κοινωνία αγίων και αγγέλων, αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους με αδυναμίες και ελαττώματα που συχνά μας θλίβουν και μας στενοχωρούν. Και όμως όλους πρέπει να τους συγχωρούμε και να προσευχόμαστε γι' αυτούς. Άνθρωπος ο οποίος δε συγχωρεί εκείνους που τον έβλαψαν, λέγεται μεν χριστιανός, αλλά δεν είναι σωστός χριστιανός, γιατί έχει μικροψυχία και πονηρία όπως ο δούλος της περικοπής ο οποίος δεν έδειξε ευσπλαχνία στον ταλαίπωρο συνάδελφό του. Όμως η κρίση θα είναι ανέλεος σε όσους δεν έδειξαν έλεος προς τους συνανθρώπους τους, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Η υπενθύμιση αυτή υποχρεώνει όλους μας να συγχωρούμε τον πλησίον μας σύμφωνα με τα λόγια της Κυριακής Προσευχής, «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών».
Ένας Χριστιανός εξομολογείται στόν Γέροντα Σιλουανό, ότι ένας χωριανός του, τόν υβρίζει, τόν συκοφαντεί, του κλέβει σιγά – σιγά γη από τά χωράφια του καί τελευταία απειλεί καί αυτόν καί τήν οικογένειά του. Λέει λοιπόν: «Σκέπτομαι νά πάω στόν Δικαστή καί νά τόν καταγγείλω. Πιστεύω ότι έτσι θά τόν βοηθήσω καί θά σωθεί η ψυχή του». Ο Γέροντας του απαντά: «Κάνε ό,τι νομίζεις. Μόνο έλα νά προσευχηθούμε στόν Θεό νά σέ βοηθήσει στό διάβημά σου». Γονατίζουν λοιπόν καί άρχισε νά λέει τό «Πάτερ ημών». όταν όμως έφθασαν στήν φράση: «καί άφες ημίν τά οφελήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν ταίς οφειλέταις ημίν» λέει ο Γέροντας: «Καί μήν συγχωρέσεις τά οφελήματα ημίν όπως καί ημείς δέν συγχωρούμε ταις οφελέταις ημών».
Τότε ο Χριστιανός του λέει: «Γέροντα δέν είναι έτσι τό «Πάτερ ημών». Παίρνει τήν απάντηση: «Αφού εσύ δέν συγχωρείς τόν συγχωριανό σου, έτσι πρέπει νά προσευχηθούμε». Τότε εκείνος κατάλαβε τό λάθος του, ζήτησε νά τόν συγχωρέσει καί δέν πήγε στόν Δικαστή.
Δεν πρέπει λοιπόν να υποχωρούμε στο κακό αλλά να νικάμε το κακό με το καλό, πράγμα που απαιτεί αγώνα, γιατί χωρίς αγώνα δε γίνεται τίποτε. Και έτσι θα είμαστε ως ο Κύριος φιλάνθρωποι, γιατί η αγάπη και η μακροθυμία, είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτων που θα κληρονομήσουν την Ουράνια Βασιλεία, των τέκνων του Θεού.